DIE KRUIS TEEN DIE MUUR...
'n Swem instrukteur van 'n Amerikaanse Universiteit kon een nag nie slaap nie. Hy besluit hy gaan swem. Om nie aandag te trek nie, skakel hy nie die ligte aan nie. Hy het die omgewing van die swembad soos sy palm van sy hand geken. Hy klim op die duikplank, strek sy arms na weerskante uit en maak gereed om te duik.
Op daardie oomblik kom die maan agter 'n wolk uit en gooi sy liggaam se skaduwee teen die oorkantste muur. Die skaduwee lyk soos 'n kruis. Diep getref bly hy net so staan. Hy was nie 'n belydende Christen nie, maar daar op die duiktoring in die maanlig, in die stilte van die nag, dink hy aan Christus se kruis.
Woorde van 'n liedjie wat hy in die Sondagskool geleer het, kom in sy gedagte op: "Hy het gesterf, dat ek kon leef ..." Vreemd aangedaan, prewel hy die woorde. Hy besluit om af te klim en langs die swembad te gaan sit en die nuwe gedagtes wat so vreemd, skielik by hom opkom te gaan oordink.
Hy swaai sy bene oor die kant van die swembad om sy voete in die koel water te laat hang. Sy voete raak nie water nie. Dit is te donker om in die swembad te sien en hy klim stadig met die trappies af, een na die ander, tot op die bodem van die swembad.
Hy het nie geweet die swembad opsigter het die water uitgepomp om die volgende dag skoon water te laat inloop nie. Wat sou gebeur het as hy geduik het? Watter onuitspreeklike ingryping van genade wat hom weerhou het om te duik!
Diep aangedaan, kniel hy op die koue vloer van die swembad en dank God vir Sy groot en onverdiende ontferming. In sy hart wel 'n verlange op om nader aan hierdie God te kom. Sy geloof neem 'n verdere stap. Die skaduwee van die kruis het hom van 'n gewisse dood gered, so red Christus se kruisdood hom van die ewige dood. Alleen, knielende in die donker op die swembad se vloer, maak hy sy hart oop en neem Christus Jesus aan as sy Saligmaker !
Amen.
(Outeur onbekend)
NGK Universitasrif 'n blog om gemeentelede op hoogte te hou van gebeure in die gemeente.